A T R I A

وَ پایان جِدال من با خود .. به وقت ۳:۴۵ بامداد

اگر دوباره به سرم زد این افکار یادم بیاد که راه زیاده اما رسیدن ادامه ی همینه ، ممکنه اون راه زیبا باشه که هست ، بی نظیر هم هست اما فرق چندانی نداره .. این راه عقلانی تره خُب .. اینجوری شش ساله .. اما دقیق و دست پر ، اونجوری یه عالمه سختی و هزینه و نرسیدن .. شاید هم رسیدن اما من به سریع تر شدن فکر میکنم که این راه درست تره .. می‌دونی دیگه بهت گفتم همون که درست ترینه باشه برام که هَست که میشه ..

همون جمله ی جانان ، من ایمان دارم اگر روزی شکستم ، دوای دردم خود ِ خدا میشه .. که بشه .. که شد .. شکر